And this is the lost that I won't regret... --- Paraiso “ Ta-dah!” Masayang wika ni Pearl sa likod ko. I can clearly see her happy face through her reflection on the mirror. “ Ang galing ko di'ba?” Bilib na bilib nyang sabi. Napatawa nalang ako habang tinitignan ko sa salamin ang ginawa nya sa buhok ko. She braided my hair in fishtail style. “ Ang galing ko daw,” I teasingly said. “ Sa pagkakaalam ko isang linggo mong pinag-aralan ang pagb-braid ng ganto?” She rolled her eyes and place the comb on the dresser in front of me. “ Whatever, Saddie Nakpil.” Matabang nyang sabi. “ Let's go?” Yaya ko sa kanya habang tinitignan ang repleksyon nya sa salamin. “ Let's go!” Magkahawak kamay kaming lumabas ng kwarto. Naghahagikhikan pa kami habang sinusuri ang isa't isa. We look like so similar in any angle. We're twins, we're kind of identical. Madalas nga ay nakakaranas kami ng katulad ng nararanasan ng ibang identical twins. Madalas mapagkamalang ako si Pearl (my twins) habang siya naman ay madalas mapagkamalang ako. Kung hindi lang sa boses namin ay para kaming pinagbiyak na buko na tamang-tama ang pagkabiyak. I'm a soft spoken while she is not, and that's one our difference. “ Hey, your hair. I'll fix it.” She said then we stop in the middle of the staircase. “ Pati ba naman ang bahay ay kukunin din ng bangko. Paano tayo, saan tayo titira ngayon?” Narinig ko ang boses ni Mama mula sa kusina. Ang tono nya ay may bahid ng panlulumo. “ Siguro ay mangungupahan muna tayo. Sorry Love. Sorry for everything.” Papa said in sad tone. Kapwa kami natigilan ng kambal ko... To be continue... — Cover is not mine. Credit to the rightful owners.
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.