“ไงจ๊ะน้องสาวคนสวย” พวกมันสวมหมวกไหมพรมปิดใบหน้าทั้งคู่ เห็นแค่แววตาที่คมดุโผล่ออกมา จึงไม่รู้ว่าพวกนี้เป็นใคร “พวกแกเป็นใคร ต้องการอะไร” รุ้งระวีถามขึ้น พยายามหาสิ่งของที่มี ในกระเป๋าที่เธอพกตลอดและใช้มันเวลาที่ถูกลวนลามแต่ยามนี้เธอหาสิ่งนั้นไม่เจอ ไม้ชอตไฟฟ้า “พี่เป็นใคร น้องไม่จำเป็นต้องรู้ แต่พี่ต้องการน้องไงล่ะจ๊ะ มามะมา กับพี่ซะดีๆ” “อรวิ่ง!!” รุ้งระวีตะโกนบอก แล้วจูงมือเพื่อนวิ่งกลับไปทางเก่า แต่ไปได้ไม่กี่ก้าว มันสองคนก็มาดักหน้าดักหลัง “ขอฉันอีกรอบนะ เมื่อกี้เธอหลับไปฉันไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่” รามแค่สำรวจร่างกายของอินทุอรณ์เท่านั้น เพราะเขาไม่คิดว่าเธอจะตื่นเร็วขนาดนี้ ผ่านไปแค่ชั่วโมงกว่า ๆ เธอก็ตื่นเสียแล้ว ตื่นมาตอนที่เขากำลังจะเริ่มซะด้วยสิ “พอเถอะค่ะ อรขอร้อง” ในตอนที่เธอหลับเขาสำรวจร่างกายเธอไปถึงไหนกันแน่ า เธอยอมให้เขาใช้ลิ้นตรงนั้นเนิ่นนาน ความเสียวซ่านทำให้หญิงสาวเคลิบเคลิ้ม ก่อนที่เขาจะแทรกกายเข้าไปตรงหว่างขาของเธอ หญิงสาวสะดุ้งและพยายามผลักเขาออก เบิกตากว้างเมื่อเห็นบางสิ่งบางอย่างที่แข็งแกร่งมันมีขนาดความใหญ่ใกล้เคียงกับของตาชิตแต่ความยาวคงจะมากกว่าเป็นแน่ มันเริ่มมาเสียดสีอยู่ตรงเนินสาว เธอต่อสู้และร้องสุดเสียง รามไม่ปล่อยและพยายามจะเอาสิ่งนั้นเข้ามา เธอกลัวมาก “อย่าเอาเข้าไปเลย” “ทำไมละ ไม่ต้องกลัวนะ” “นี่เธอไม่ใช่เด็ก ๆแล้วนะ” เธอร้องครวญครางเยี่ยงสัตว์ป่า ในแบบที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน
“ถ้างั้น!!..วันนี้หมอขออนุญาตตรวจภายในเพิ่มนะครับ” คุณหมอกำลังจะออกไปเรียกพยาบาลให้เข้ามาอยู่ในห้องด้วย แต่เหมือนว่าดาวิกาจะรู้ทันคุณหมอ “เออ!!..คุณหมอคะ!! ดิฉันขอตรวจกับคุณหมอแค่สองคนได้มั้ยคะ คือว่าดิฉันอาย ถ้าจะมีอีกคนเข้ามาอยู่ด้วย” “แต่ว่ามันเป็นกฎนะครับ” “ไม่เอาค่ะ ยิ่งอยู่หลายคน ดิฉันก็ยิ่งอาย” “อืม!.. “นะคะ...คุณหมอ” หมอดนัยคิดหนัก แต่วันนี้มีพยาบาลหน้าห้องแค่คนเดียวเขาก็เลยยอมตามที่ดาวิกาขอร้อง “งั้นก็ได้ครับ เดี๋ยวคุณไปเตรียมตัวให้พร้อมนะครับ” หญิงสาวถอดกระโปรงตัวเดิมออกและใส่ชุดคล้ายผ้าถุงที่ทางคลีนิคเตรียมไว้ ดาวิกาขึ้นไปนอนบนเตียงพร้อมกับพาดขาไว้บนขาหยั่ง หญิงสาวนอนอ่าซ่าอยู่ ขณะที่หมอดนัยหันกลับมาก็เจอกับภาพที่ทำให้ใจของเขาว้าวุ่น สาวงามระดับแอร์โฮสเตส มานอนอ่าซ่าให้เขาดู แถมผ้าม่านเธอก็ยังไม่ได้ดึงมากั้น หมอหนุ่มได้สติจึงรีบลากผ้าม่านมากันเอาไว้ เหมือนเธอจงใจอ่อยคุณหมอสุดหล่อท่านนี้อยู่ “คุณหมอขา วันนี้ดาไม่เอาครีมปากเป็ดได้มั้ยคะ” “ทำไมละครับ” “ดากลัวค่ะ ครั้งที่แล้วมันก็เย็นวาบเข้ามาจนสะดุ้งเลยค่ะ” “อาจจะต้องตรวจทั้งสองวิธีครับ แต่ตอนนี้หมอจะใช้นิ้วก่อนนะครับ” หมอดนัยสอดนิ้วมือ 2 นิ้วที่สวมถุงมือเอาไว้แล้วเข้าไปตรวจภายในช่องคลอด แล้วใช้มืออีกข้างกดเบา ๆ ลงบนท้องน้อย เพื่อตรวจดูขนาดและรูปร่างของมดลูก รวมถึงตรวจว่ามีตำแหน่งที่บวมหรือการเจริญเติบโตที่ผิดปกติหรือไม่ “ถ้าเจ็บตรงไหนบอกผมนะครับ” “ค่ะ...อื้มมม คุณหมอขา อื้อ ๆ ” “เจ็บหรือครับ” คุณหมอหน้าเสียตกใจที่เธอร้องครางแบบนั้น “เบา ๆ นะคะคุณหมอ ดาเสียวมากเลย..อื้ม ๆ ลึกอีกสิคะ คุณหมอขา” “เออ..เออ..แปบนะครับ” คุณหมอตกใจกับเสียงร้อง จึงรีบถอนนิ้วที่สวมถุงมือยางออกทันที “เดี๋ยวคุณหมอขอสอดครีมเข้าไปด้านในนะครับ” “เดี๋ยวก่อนค่ะ..คุณหมอ!..” “ดา...ขอดูขนาดก่อน” “นี่ไงครับ...ไม่ใหญ่ครับ ขนาดกลาง ๆ” คุณหมอรีบยื่นให้หญิงสาวที่นอนอยู่ดูขนาดของครีมปากเป็ด “คะ งั้นดาเอาขนาดเท่า ๆ กับของคุณหมอนะคะ” “........” คุณหมอพูดอะไรไม่ออกเลยเจอคำถามนี้เข้าไป ในหัวตื้อไปหมด
ปรเมศวร์หนุ่มหล่อในวัยสามสิบสอง นักวิเคราะห์ทางการเงินที่ประสบความสำเร็จ เขามีธุรกิจโรงแรม เมื่อสามปีก่อนแต่งงานเขาได้ส่งเสียเลี้ยงดูเด็กคนหนึ่งไว้ เขาหลงรักเธอมาก จนกระทั่งเกิดเหตการณ์ไม่ขาดฝัน เมื่อบิดาเขาล้มป่วยลงและต้องการให้เขาแต่งงานกับลูกสาวของเพื่อนเพื่อพยุงธรุกิจโรงแรมที่กำลังขาดทุน เธอคนนี้เพิ่งเรียนจบกลับมาจากเมืองนอก นิรนาทหลงรักปรเมศวร์ตั้งแต่แรกเห็น เธอไม่ปฏิเสธที่จะแต่งงานหลังครอบครัวทั้งสองฝ่ายตกลงที่จะหมั่นหมาย ปรเมศวร์หาหนทางยื้อเวลามานานเกือบหนึ่งปี จนเขาพลาดท่าให้กับนิรนาท ปรเมศวร์ถูกบังคับให้แต่งงานกับนิรนาทโดยที่เขาไม่ได้รักเธอ ด้วยกลอุบายของนิรนาทที่วางยานอนหลับเพื่ออยู่ในห้องนอนสองต่อสอง ปรเมศวร์จำใจยอมแต่งงานเพราะความจำเป็นบางอย่าง ทั้งเรื่องของพ่อที่ป่วยหนัก และเรื่องการพยุงธุรกิจของครอบครัว หลังจากนั้นสามปีต่อมา นิรนาทมีคลิปหลุดกับชายชู้ ทำให้ปรเมศวร์ฟ้องหย่า แต่เธอไม่ยอม และอ้างว่าไม่ใช่ตัวเธอ ปรเมศวร์ไปพบกับเด็กสาวที่เขาเคยส่งเสียเลี้ยงดูเธอก่อนที่เขาจะถูกให้แต่งงานกับนิรนาท พลอยนภัส อายุ21 เธอเรียน คณะมนุษย์ศาสตร์ เอกอังกฤษ เด็กที่ปรเมศวร์เคยช่วยเหลือและให้ทุนการศึกษาและเลี้ยงดูเธอเธอเมื่อสามปีก่อน ตอนนี้เธอได้มาเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ก่อนหน้านี้เขาตามหาเธอแต่ไม่พบ เธอหนีหายจากเขาไปก่อนวันที่เขาแต่งงานเพียงสองวัน และหลังจากวันที่เขาพบเธอ ก็มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย จนเขาต้องเข้าไปช่วยเธออีกครั้ง และหาที่อยู่ใหม่ให้ เรื่องราวต่อไปนี้จะเป็นอย่างไรติดตามกันต่อไปนะครับ
“กลัวอะไรเหรอจ๊ะ...สาวน้อย อยากเป็นของพี่ไม่ใช่เหรอ?” “ไม่เอาแล้วไหมพูดเล่น..แค่ไม่อยากให้พี่เป็นของคนอื่น” “หวงก้างเหรอจ๊ะ” “ทีพี่ภัคยังหวงไหมเลย ทำไมไหมจะหวงพี่บ้างไม่ได้” “อย่าไป อย่าไปนะคะ พี่ภัค” เสียงละเมอของเธอทำให้เขารู้ว่าเธอต้องการคนอยู่เป็นเพื่อน ภัคพงษ์ตัดสินใจรับบทพี่ชายแสนดี ด้วยการแทรกตัวเข้าไปใต้ผ้าห่มผืนนั้น แล้วโอบกอดคนตัวเล็กให้ซุกกับอกกว้าง พร้อมกับลูบแผ่นหลังบางอย่างเอ็นดู เสียงกระซิบเบาลงไปแล้ว แต่เธอยังไม่ตื่น คงไม่ได้แกล้งพูดขึ้นมาเพื่อให้เขาอยู่ต่อสินะ เขาตั้งท่าลุกจากเตียงอีกครั้ง แต่พอเห็นใบหน้างาม ๆ ที่หลับตาพริ้มใกล้ ๆ หัวใจของเขาก็บอกว่า เขาต้องคอยอยู่ปกป้องเธอ จากอะไรก็ตามที่จะทำให้เธอเสียน้ำตาและสิ่งที่ดีที่สุดในตอนนี้คือเขาควรจะนอนกับเธอต่อไป รูปร่างปรานไหมห่างกับผู้หญิงวัยเดียวกันมากนัก ใบหน้างามขยับมาซุกกับซอกคอหนา ลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดต้นคอเขาอยู่ตลอด ให้ตายเถอะ คืนนี้เขาจะได้นอนหรือเปล่านะ “พี่ภัค...ไหมอยากได้พี่ค่ะ เป็นของไหมนะคะ” วงแขนแกร่งตวัดเอวเธอจนแทบลอยจากพื้น ริมฝีปากร้อนบดจูบเข้ามาจนเจ็บ ไรหนวดถูไปทั้งแก้มจนแสบไปทั้งหน้า เขายังไล่กดจูบทุกที่ว่างบนแก้มเธอเสียงหายใจเฮือกรุนแรงคล้ายเสียงคําราม นานกว่าเขาจะถอนริมฝีปากร้อนออกจากปากอิ่ม...ออกจากวงหน้าของเธอ ปรานไหมยังหลับหูหลับตาร้องไห้ ปล่อยน้ำตาไหลพราก สาวน้อยรู้สึกตัวเมื่อคนตัวโตปีนตามมาคร่อมร่างเล็กไว้อย่างช่ำชอง ปากร้อนกดจูบลงมาอีกครั้งอย่างไม่อยากเสียเวลาอีก “กลัวอะไรเหรอจ๊ะ...สาวน้อย อยากเป็นของพี่ไม่ใช่เหรอ?” “ไม่เอาแล้วไหมพูดเล่น..แค่ไม่อยากให้พี่เป็นของคนอื่น” “หวงก้างเหรอจ๊ะ” “ทีพี่ภัคยังหวงไหมเลย ทำไมไหมจะหวงพี่บ้างไม่ได้” ร่างสูงม้วนชายเสื้อตัวเองแล้วดึงออกทางศีรษะ เห็นตากลมโตหลุบมองตํ่าหลบสายตาหิวกระหายของเขา มือน้อยของเธอยื่นมาแตะริมฝีปากเขาอย่างเผลอไผล เขาดึงมือข้างนั้นขึ้นมากดจูบ ชายหนุ่มพลิกมือน้อยขึ้นมาลากลิ้นไล้เต็มฝ่ามือ ยิ่งเห็นร่างน้อยผิวแดงจัดเพิ่มขึ้นอีกระดับ ไฟพิศวาสให้พัดรุนแรง จนชายหนุ่มยื้อเสื้อตัวโคร่งของเธอออกจากศีรษะอีกครั้ง ครานี้สาวน้อยยอมแต่โดยดี ท่าทีตอบสนองอ่อนโยนยิ่งทําให้เขาหายใจผิดจังหวะ ปรานไหมยอมรับว่าเสียใจเป็นอย่างมาก หลังจากคืนนั้นเมื่อสี่ปีก่อนที่เขาสอนให้เธอรู้จักสิ่งที่เรียกว่า ‘เซ็กซ์’ เขาทำกันอย่างไร
“แกก็รู้ว่ามันถึงเวลาแล้ว อายุจะสามสิบแล้วไม่ใช่รึ แกต้องมีเมียมีลูกได้แล้ว” ศีรษะปกคลุมด้วยผมขาวโพลนของชายชราเอียงนิด ๆ ด้วยท่าทางยโสถือดี ตาที่จ้องเป๋งมายังหลานชายหัวดื้อ ที่พร้อมจะเถียงเรื่องนี้จนถึงที่สุด ไบรอัลไม่ได้ต้องการมาเถียงกับคุณปู่ เพราะท่านเพิ่งรอดชีวิตจากอาการหัวใจวายเมื่อห้าวันก่อน เลยยิ้มให้แทน “ผมยังไม่แก่ซักหน่อยนะ ปู่” ชายสูงวัยที่เคยเลี้ยงดูไบรอัลมาจนโตถอนหายใจเฮือกใหญ่ “ผมจะจ้างให้คุณเป็นภรรยาของผม” “ฉันคงทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ฉันมีศักดิ์ศรีพอที่จะไม่นอนกับผู้ชายเพียงเพราะอยากได้เงิน” “ฉันไม่คิดว่าแกจะเลวขนาดนี้ ฉันผิดเองที่ไว้ใจแก ฉันจะถือว่าเรื่องนี้เป็นแค่ฝันร้ายของฉันมันจะเป็นครั้งเดียวละครั้งสุดท้าย” เธอพูดทั้งนํ้าตาก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงแต่โดนเขากระชากแขนเธอเข้ามาโอบกอดไว้แน่ “โอ๊ย!!!! ปล่อยฉันนะไอ้คนสารเลว!” “เรียกสามีให้มันดีๆ หน่อยสิที่รัก” ดิมิทรี่ดันร่างบางให้นอนราบไปกับเตียงอีกครั้งก่อนที่จะขึ้นคร่อมเธอเอาไว้ “ต่อไปนี้เธอต้องยอมเป็นนางบําเรอฉัน” “ฝันไปเถอะ” “หึ!” ชายหนุ่มแสยะยิ้มใส่เธอ หญิงสาวเมินหน้าหนีสายตาที่หื่นกระหายคู่นั้นทันที ก่อนที่เขาจะลุกจากตัวเธอเพื่อไปหยิบโทรศัพท์ที่ถ่ายคลิปที่เขาร่วมรักกับเธอไว้มาให้ดู
one night stand ถ้ายังไม่พร้อมที่จะลองอย่าคิดลอง ถ้ายังแกร่งไม่พออย่าลองเพราะถ้าจิตใจอ่อนเเอขึ้นมา มีแต่เจ็บและเสียตัว มันก็เเค่ความสนุกชั่วคราวที่ต่างฝ่ายต่างยินยอม เป็นเรื่องของความใคร่ล้วน ๆ ที่ปราศจากความรัก ดังนั้นถ้าอยากจะมี one night ก็อย่าไปรักใคร เพราะคนที่มีอะไรกับคุณ ก็แค่มีอารมณ์ใคร่ ไม่ได้รัก “ถ้าสนใจก็ลองดูสักคืนสิ แค่เล่นๆจะเป็นอะไรไป” “ก็ดีเหมือนกัน แค่เด็กใจแตก อกหักแฟนทิ้ง กินเหล้าเมามายเพื่อหาทางออก สนุกชั่วครั้งชั่วคราวจะเป็นอะไรไป” “คุณครับ ผมว่าคุณเมามากแล้ว กลับบ้านเถอะครับ หรือคุณจะให้ผมไปส่งก็ได้” พีรวิทย์เขย่าแขนเธอมีฟุบไปบนโต๊ะ “ใครว่าฉันเมา ฉันยังดื่มไหว” เธอลุกขึ้นมาโวยวาย “แต่ผับกำลังจะปิดนะครับ ถ้าคุณอยากดื่มต่อจริง ๆ ให้ผมพาคุณไปอีกที่หนึ่งจะดีกว่า” “คุณครับ บ้านคุณอยู่ไหนครับ เดี๋ยวผมจะไปส่ง” “พาฉันไปต่อที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่บ้าน” เสียงอ้อแอ้พึมพำออกมาจากลำคอ เธอหันหน้ามาโอบรอบลำคอของชายหนุ่มเอาไว้ หอมกลิ่นหอมของเธอที่ช่วยให้เขารู้สึกรัญจวนใจยิ่งนัก เขาเผลอโอบกอดหญิงสาว ไม่นานนักชายหนุ่มก็ค่อยประคองเธอมาที่รถของเขา ‘จะโทษใครล่ะ..ก็เธอมักง่ายเอง’ ลิฟท์ของคอนโดกำลัง ค่อยๆ เลื่อนขึ้น เขาพยุงร่างของหญิงสาวขึ้นมา เขาได้ต้นตอของกลิ่นหอมนั้น ชายหนุ่มแอบเห็นแผ่นหลังที่ปกคลุมด้วยเส้นผม ‘เธอสวยไม่ใช่เล่น รับรองงานนี้ทั้งคืน’ ร่างบางในชุดเกาะอกรัดรูป แผ่นหลังของเธอขาวผ่องเนียนละเอียด เพียงแค่มองจากด้านหลังเธอน่าจะเป็นผู้หญิงที่สวยน่ารักมากคนหนึ่ง ชายหนุ่มหันไปมองที่แผงปุ่มลิฟท์ ‘ถึงห้องเมื่อไหร่สนุกแน่ ๆ’
“อันดาบอกผมว่าณิชารับเป็นแม่ให้เธอแล้ว จริงหรือเปล่าครับ” กวินภพพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่มันทำให้ณัฐณิชา หน้าแดงก่ำ กวินภพละสายตาออกจากกองเอกสารตรงหน้า สายตาเป็นประกายนั้นทำให้เธอรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ อย่างบอกไม่ถูก เธอก้มหน้ามองดูเบื้องล่างของตึก ท่าที่เธอยืนนั้นช่างทำให้จินตนาการอันแสนล้ำเลิศของกวินภพเตลิดไปไกล ‘ถ้าเขารักเธอในท่านี้ มันจะเร่าร้อนขนาดไหนนะ’ เธอชะโงกหน้าลงต่ำอีกนิด สะโพกอวบกลมกลึงก็ลอยสูง กระโปรงตัวเก่งถลกขึ้นเรียวขาขาว ๆ นั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อม
“อย่าทำเลยแบบนี้เลย..ภัทรขอร้อง” เธอยอมรับว่าเสียงสั่นเพราะ หวาดหวั่นกับการกระของเขาเหลือเกิน ยิ่งดวงตาของเขาทำให้เธอแข้งขาอ่อนแรงไปหมด “ไม่ต้องกลัวภัทรได้ร้องสมใจแน่” เขาพูดหน้าตาย ทำเหมือนตัวเอง ต้องปฏิบัติกับเธอแบบนี้ทุกวัน ทุกเวลาที่ต้องการ แล้วเธอก็ต้องมารองรับอารมณ์ ของเขาเหมือนนางบำเรอ “ร้องไห้ทำไมภัทร ในเมื่อพี่กำลังสนองความรักของเธอที่มีให้พี่อยู่นี่ไง” สุดเขตรีบดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอด พร้อมกับพรมจูบไปที่หน้าผากมน “คนหื่น ปล่อยนะ ถามภัทรบ้างหรือเปล่าว่าอยากให้พี่ทำแบบนี้ไหม” เธออยากจะกรีดร้องใส่เขา แต่ทำได้แค่ทุบอกเขาด้วยความอัดอั้นตันใจ “ปล่อยภัทรนะ” เธอเสียงแข็งใส่เขา รู้สึกต่ำต้อยที่โดนรังแกอยู่ตลอดเวลา แถมยังไม่มีแรงสู้รบตบมืออะไรกับเขาได้อีก “ทำใจยอมรับเถอะ ว่าภัทรก็ไม่ได้รังเกียจสัมผัสของพี่” เขาพูดเองเออเอง ก็ เพราะเขาเหนือกว่าไงทำให้เธอเคลิ้ม ใครบอกว่าเธอชอบสัมผัสของเขากันล่ะ “คนเห็นแก่ตัว” เธอว่าเขาอย่างอัดอั้นตันใจ “พี่ขอโทษนะ ไม่คิดว่าภัทรจะไม่เคย?” “พี่ภูมิใจมากนักใช่มั้ย?” “พี่ก็อยากเป็นคนแรกของภัทรไง” “พี่ก็พูดเอาแต่ได้” ‘นี่เขาทำอะไรลงไป สิ่งที่เขาทำไม่หนีจากคำว่าข่มขื่น เขาทำอะไรลงไป เขาทำอะไรกับสิริภัทร’ ชายหนุ่มคิดอย่างนี้วนเวียนไปเรื่อย จนกระทั่งลมตัวลงนอนข้างหญิงสาวและหลับไปเพราะความเมา
“ขึ้นชื่อว่าเลขาแล้ว มันก็เหมือนอาหารจานโปรดของเจ้านายนั่นแหละ ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ” “เขามีลูกมีเมียแล้ว แต่ก็นั่นแหละเห็นสาวสวยไม่ได้” “แกก็ระวังตัวไว้ให้ดีเถอะ ” “ก็นั่นแหละเรื่องที่ฉันกลุ้มใจอีกเรื่อง เลยอยากปรึกษา” “เขาทำท่าจะจีบฉันนะสิ โทรมาคุยดึก ๆ ดื่น ๆ ทั้งที่ก็รู้นะว่าฉันมีสามีแล้ว” “เวลาเขาโทรมา แกก็อัดเสียงไว้ แล้วส่งคลิปเสียงไปให้เมียเขาสิ ให้เขาจัดการกันเอง” “บ้า เหรอแก.. ฉันก็ตกงานพอดีนะสิ”
“ตรงกันข้าม ถ้าฝ่ายชายเสร็จสมและหลั่งออกมาพร้อมกันเมื่อเวลาฝ่ายหญิงมีอารมณ์เต็มที่ปากมดลูกจะเปิดอ้าออกกว้าง 'สเควิร์ต' (squirt) หรืออาการที่มีของเหลวพุ่งออกมาจำนวนหนึ่งจากอวัยวะเพศขณะถึงจุดสุดยอดซึ่งแสดงถึงการไคลแม็กน้ำของฝ่ายชายที่ฉีดเข้าไปพอดี จะทำให้หญิงเสียวซ่านจนเกือบลืมตาไม่ขึ้น มันอธิบายเป็นคำพูดไม่ถูกและเนื้อจะมีอาการเกร็งไปหมดทั้งตัว" เชอะ!!..มันจะแค่ไหนกันเชียว อธิบายได้ซะเวอร์วังอลังการ ขณะที่เธอกำลังคิดและเบ้ปากอยู่นั้น เขาก็หันมาเห็นเธอพอดี “แล้วเราจะพอสังเกตได้อย่างไรครับว่าเธอคนนั้นถึงจุดหมายปลายทางแล้ว” หมอท่านหนึ่งเอ่ยถามเพื่อเป็นความรู้ เสียงโห่ร้องดังเพราะในที่นี้หมอผู้ชายเยอะกว่าหมอผู้หญิง “ผมไม่ได้ทะลึ่งนะ จะยกตำรามาอ้างก็แล้วกัน ผู้หญิงก็จะรู้สึกเหมือนตกจากที่สูง จะเสียวและหวิวมากๆ อาจลืมตัวแล้วก็จิกเกร็งบวกกับมีเสียงร้องครางในบางคน และตัวร้อนผ่าว ๆ เหงื่อซึมๆ ประมาณนี้ คุณลองสังเกตดูนะ" แหม่!.. ทำเป็นรู้ดีเชียวตกจากที่สูง สรุปคือไปยืนหน้าผาหรือว่าร่วมรักกันแน่ เธออยากจะถามแบบนี้เหมือนกันแต่ก็ไม่กล้า และได้แต่คิดเพราะเริ่มหมั่นใส้เขาแล้ว “งั้นผมสรุปว่าคงแค่ เฉี่ยวๆ น่ะครับ ฮ่า ๆ ยังไม่ถึงจุดสุดยอด เพราะมันไม่ตรงกับที่คุณหมอบอกผมเลย แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งเค้าบอกว่าจะมันเสียวซ่านไปหมดทั้งตัวอ่ะครับแล้วก็มีการตอดรัด ตุบๆ ภายในด้วย” ติณภพรีบอธิบาย “ใครบอกคุณเหรอ” สุชาครีย์เอ่ยถามขึ้น “เอ่อ..ผมขอเก็บเอาไว้เป็นความลับดีกว่าครับ” ติณภพยิ้มแล้วบอกกับสุชาครีย์ “คุณสกาวใจล่ะ คุณมีความเห็นว่าอย่างไร” สุชาครีย์เอ่ยถามกับเธอเพราะอยากจะเอาคืนที่เธอเบ้ปากใส่ตอนเขาอธิบายเมื่อสักครู่ “มันน่าจะเป็นแค่ระยะของความรู้สึกที่สบายค่ะ ผ่อนคลายและอบอุ่นค่ะ ยังไม่ถึงอาการที่มันจะเกร็งไปทั้งตัวค่ะคือมันเหมือนจะเป็นกับกล้ามเนื้อแค่บริเวรนั้นมันยังไม่ใช่ทุกส่วนของร่างกาย ซึ่งรวม ๆ แล้วก็ยังไม่ถึงอาการที่มันจะเกร็งไปทั้งตัวค่ะ คือมันเหมือนจะเป็นกับกล้ามเนื้อทุกส่วนของร่างกายในบางคนเท่านั้นค่ะ ไม่ใช่ทุกคน แต่ทุกคนจะมีกล้ามเนื้อตรงนั้นที่จะบีบตัวตอดรัดอย่างรุนแรงก็แค่นั้นเอง" สกาวใจอธิบายเหมือนจะต่อว่าที่เขารู้ดีเกินไป “คุณไลลา ไหนคุณลองอธิบายสิ” สุชาครีย์หันไปถามแพทย์หญิงอีกคนที่นั่งข้าง ๆ สกาวใจ “คือว่า...ว่า...มันจะคือสุดๆๆๆ อ่ะค่ะ แต่ถ้าแฟนยังขืนจะต่อไปจะต้องบอกว่าหยุดก่อนค่ะ มากกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว หายใจไม่ทันแล้วจะขาดใจตาย และถ้าไม่หยุดงานนี้แฟนถูกถีบตกเตียงแน่เลยค่ะ" เธออธิบายไปได้ตลกจนได้รับเสียงหัวเราะจากหมอฝ่ายชายหัวเราะตามกันเป็นแถว ๆ “โอเค ขอบคุณสำหรับคำตอบ” จากนั้นสุชาคีย์จึงอธิบายต่อไป “กล้ามเนื้อบริเวณช่องคลอดจะบีบรัดอย่างแรง ซึ่งเรียกง่าย ๆ ก็คือทั้งคู่มีน้ำออกมาพร้อม ๆ กันนั่นเอง” “และเราจะเห็นคู่รักบางคู่ที่แต่งงานกันได้ไม่นานก็หย่าร้าง นั่นส่วนใหญ่ก็มีปัญหาสุขภาพทางเพศเป็นหลัก และบางครั้งฝ่ายหญิงหรือชายก็ตามนั้นมักจะหาความสัมพันธ์ที่ตัวเองต่างก็รู้สึกดี..จนทำให้เกิดการนอกใจกันขึ้นมา แต่ก็จะมีบางคู่ที่เห็นแล้วต้องอิจฉาทีเดียว เพราะเขาเหล่านั้นมีรสนิยมทางเพศที่ตรงกัน” สุชาครีย์อธิบายไปจนจบเนื้อหา จึงให้ทุกคนออกจากห้องได้ ยกเว้น แพทย์หญิงสกาวใจคนเดียว ซึ่งเธอก็พอจะทราบเหตุผล
“ไวน์ขวดละเกือบห้าแสน ฉันต้องนอนกับเธออีกหลายครั้งเลยละสิ ถ้าคิดจะชดใช้ฉันด้วยวิธีนี้ และถ้าเธอไม่หาเงินมาใช้หนี้ฉัน เธอก็ระวังตัวไว้ให้ดี ฉันจะรังควานเธอไปทุกที ทั้งมหาลัยเธอ ทั้งที่ร้านแม่เธอ ฉันจะทําให้เธออยู่ไม่เป็นสุขแน่ ๆ” “คนสารเลว! ทําไมฉันต้องมาเจอคนอย่างคุณด้วย” มาริสาด่าเขาอีกแล้ว “แต่คนเลวอย่างฉันนี้แหละ! จะเป็นผัวเธอให้ได้ และถ้าเธอไม่อยากเสียตัวให้ ฉันฟรี ๆ ฉันมีข้อเสนอพิเศษให้เธอแลกกับหนี้ทั้งหมดภายในหนึ่งเดือนถ้าเธอทําได้ สนใจไหม” แล้วเขาก็คิดวิธีที่เขาจะได้ครอบครองเธอแบบไม่ต้องบังคับขืนใจเธอ อารมณ์เขาตอนนี้อยากจะได้ตัวเธอ เขาต้องการเธอคงจะเหมือนผู้ชายคนอื่นที่เห็นผู้หญิงสวยก็มีความต้องการอยากได้ ถ้าเขาได้เธอแล้วความต้องการแบบนี้คงจะหายไปเอง เพราะเขารู้ตัวเองว่าเป็นคนขี้เบื่อแค่ไหน ยิ่งเธอทําตัวยาก เขายิ่งอยากได้และต้องเอาให้ได้ ได้แล้วเขาก็คงเบื่อเธอเหมือนคนอื่นๆ แต่จะเป็นไรก็เขามันหล่อรวย จะมีผู้หญิงกี่คนก็ได้
ถึงเวลาที่แกต้องชดใช้ แม้ว่าสิ่งที่ฉันเสียไปจะไม่มีอะไรมาทดแทนได้ก็ตาม” หญิงสาวเค้นเสียงพูดด้วยความเจ็บใจ“นั่นน่ะสิ ่สวย ๆ อวบ ๆ อย่างนี้รับรองขายดี ฉันขอเป็นตากล้องนะ เพี้ยะ!! หยุดดิ้นได้แล้ว ‘ดาถูกข่มขืนค่ะ...ตอนนี้ก็กําลังท้องอยู่ ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่ง ใคร’ วิภาดาต่อว่าคุณเกรียงไกรกลาย ๆ ว่าเป็นสาเหตุที่ตนเองต้องประสบชะตากรรมเช่นนี้เพราะยังทําใจเรื่องคุณเกรียงไกรแต่งงานไม่ได้จึงไปกินเหล้าตามลําพัง และถูกฉุดไปทํามิดีมิร้ายเข้าจนเกิดท้องลูกไม่มีพ่อขึ้นมา ด้วยความสงสารและรู้สึกผิดคุณเกรียงไกรจึงตกลงกันจะรับเลี้ยงดูแลสองแม่ลูกเอง นอกจากนี้ยังรับลูกในท้องของคุณวิภาดาเป็นบุตรบุญธรรมอีกด้วย ดังนั้นวิลาสินีจึงใช้ ‘มงคลวิบูลย์ “ว่าไงครับ คุณวิคนสวย...มีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ” ชายหนุ่มถามอย่างยียวน “ถ้าจะให้คุณช่วย...ข้อเสนอยังเหมือนเดิมหรือเปล่า” ถามเสียงแข็งนิวัชหัวเราะในลําคอเบา ๆ ก่อนจะลุกจากเก้าอี้ทํางานของตน เดินอ้อมมายืนข้างหลังหญิงสาวที่ยืนอยู่กลางห้อง “จะให้เหมือนเดิมได้ยังไงครับ...เล่นประกาศตัวเป็นศัตรูของมงคลวิบูลย์อย่างนี้ ข้อตกลงมันต้องเพิ่มขึ้นมาหน่อย” “ก็ได้...ฉันตกลง รับข้อเสนอทุกอย่างของนาย” “ดี...งั้นก็เริ่มเดี๋ยวนี้ ที่นี่...ตอนนี้เลยสิ เป็นค่ามัดจําว่าคุณจะไม่เบี้ยวผม” พูดเชิงบังคับด้วยรู้ตัวว่าขณะนี้ตนกําลังถือไพ่เหนือกว่า วิลาสินีพยายามระงับความโกรธอย่างสุดความสามารถ ก่อนจะหมุนตัวมาเผชิญหน้ากับนิวัชและค่อย ๆ เขย่งปลายเท้าขึ้น พร้อมกับใช้จมูกชนแก้มชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว แต่หญิงสาวไม่สามารถผละตัวไปไหนได้ เมื่อนิวัชรีบรวบร่างบางมาอยู่ในอ้อมกอดทันที และรีบปิดปากวิลาสินีด้วยริมฝีปากของตัวเองก่อนที่เจ้าหล่อนจะทันได้โวยวาย หญิงสาวพยายามทุบและผลักตัวให้ออกห่างนิวัช แต่ดูเหมือนว่ายิ่งดิ้นชายหนุ่มก็ยิ่งรัดและลงโทษหล่อนด้วยจุมพิตที่รุนแรงกว่าเดิม ทําให้วิลาสินีถึงกับอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมกอดนั้น โดยแทบจะไม่รู้ตัวเลย ว่าขณะนี้มือใหญ่ของนิวัชได้ล้วงเข้าไปสัมผัสหน้าอกนุ่มอย่างแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ และถือวิสาสะปลดตะขอบราเซียร์เพื่อความสะดวกในการสํารวจ “อ้า...” วิลาสินีร้องเสียงหลงเมื่อนิวัชละจากริมฝีปากบาง ชายหนุ่มหยุดจ้องหน้าหญิงสาวสักครู่ก่อนพามาที่โซฟาตัวใหญ่ตรงมุมห้อง และเริ่มจํากัดสิ่งกีดขวางออกทีละนิด แม้ว่าวิลาสินีจะขัดขืนในตอน แรก...แต่เพราะอารมณ์บางอย่างได้ถูกปลุกขึ้นมา ทําให้หญิงสาวปล่อยตัวให้นิวัชนําทางไปจนถึงจุดสุขสมแห่งไฟอารมณ์ เมื่อผ่านพ้นช่วงเวลาแห่งความสุขสมไปแล้ว สติที่กระเจิดกระเจิงไป เมื่อครู่ของวิลาสินีก็กลับคืนมา หล่อนพยายามยันตัวลุกจากโซฟาแต่ต้องล้มไปนอนอีกครั้งเพราะมือใหญ่ของนิวัชกอดรัดเอวบางไม่ให้ลุกไปไหน “ปล่อย...นายได้สิ่งที่ต้องการไปแล้ว ปล่อยฉันได้แล้ว” วิลาสินีพยายามขัดขืนพร้อมกับทวงสัญญาทันที “และก็อย่าลืม...ทําตามข้อตกลงเราด้วย” ‘เพราะแกทําให้ฉันต้องตกอยู่ในสภาพนี้’ “ได้ครับ...แต่ตอนนี้ คุณต้องทํางานของคุณก่อน” พูดจบก็เริ่ม บรรเลงบทเพลงพิศวาสอีกรอบ ด้วยติดใจความหอมหวานของคนในอ้อมกอด ซึ่งคราวนี้ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะมีปฏิกิริยาตอบสนอง ความต้องการของเขาเร็วขึ้น ทําให้นิวัชถึงกับร้องครวญออกมาด้วย ความสุขใจ “คุณตอบแทนผมได้น่ารักอย่างนี้...รับรองงานนี้ผมทุ่ม สุดตัว ไม่มีพลาดแน่นอน” หญิงสาวพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง แต่ก็เต็มไปด้วยความยากลําบาก “ตื่นแล้วเหรอนังหนิง” เสียงวิลาสินีที่นั่งอยู่บนโซฟานวมปลายเตียงดังขึ้น ทําให้พิชชภรณ์ชะงักและหันไปมอง “คุณวิ” พิชชภรณ์หน้าถอดสีและอุทานอย่างตกใจ “ใช่...ฉันเอง ถึงเวลาที่แกต้องชดใช้ แม้ว่าสิ่งที่ฉันเสียไปจะไม่มีอะไรมาทดแทนได้ก็ตาม” วิลาสินีเค้นเสียงพูดด้วยความเจ็บใจ พิชชภรณ์พยายามดันตัวเองให้ลุกนั่งได้จนสําเร็จ พร้อมกับหันไป สํารวจรอบ ๆ ห้อง ภายในห้องสีขาวขนาดไม่ใหญ่มาก ไม่มีหน้าต่าง เลยมีเพียงประตูสําหรับเปิดเข้าออกเพียงบานเดียวเท่านั้น ส่วนของ ตกแต่งนอกจากเตียงและโซฟาตรงปลายเตียงแล้วก็ไม่มีเฟอร์นิเจอร์ อย่างอื่นเลย หล่อนสบตากับวิลาสินีเป็นเชิงถาม แต่ก็ไม่ได้คําตอบ อะไรนอกจากสายตาที่มองมาอย่างเกลียดชัง ภายในห้องจึงตกอยู่ในความเงียบ สักพักประตูห้องถูกเปิดเข้ามา ผู้หญิงหน้าตาดีอีกคนที่เดินนําหน้าผู้ชายกลุ่มหนึ่งเข้ามา “วิ...ทุกอย่างพร้อมแล้ว” ผู้หญิงคนนั้นพูดกับวิลาสินีทันที พร้อมกับชูกล้องวีดีโอให้ดู วิลาสินียิ้มอย่างพอใจ “โอเค...ถึงเวลาที่นังนี่มันต้องชดใช้แล้ว อยากรู้นักว่าเจ้ากรจะรู้สึกยังไงถ้ารู้ว่าเมียมันร่านนัก...ที่สําคัญฉันอยากจะ เห็นหน้านังพริมเวลาที่น้องสาวสุดที่กลายเป็นดาราหนังโป๊” “คุณจะทําอย่างนี้จริง ๆ เหรอ มันไม่โหดไปหน่อยเหรอ” นิวัชท้วง แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนดีแต่วิธีการที่วิลาสินีจะใช้จัดการกับพิชชภรณ์นั้น ค่อนข้างรุนแรงไม่น้อย “มันยังน้อยไปด้วยซํ้า กับสิ่งที่ฉันต้องเสียไป” วิลาสินีพูดด้วยความเจ็บใจ และหันไปต่อว่านิวัชอย่างเหลืออด “นายรับปากว่าจะทําตามที่ฉันบอกแล้วทําไมมาปอดแหกเอาตอนนี้...นายน่าจะขอบใจฉันถึงจะถูกสิ ที่อุตส่าห์ช่วยให้มีหนังเรื่องใหม่ออกสู่ตลาดเพิ่มขึ้น...เรื่องแบบนี้นายทําประจําอยู่แล้วนี่ นังนี่มันลีลาดีอยู่แล้ว ไม่อย่างงั้นน้องชายฉันคงไม่หลงมันหัวปักหัวปำอย่างนี้หรอก” “นั่นน่ะสิ ่ ...สวย ๆ อวบ ๆ อย่างนี้รับรองขายดี อ้อ...ฉันขอเป็นตากล้องนะ ฉันอยากมีส่วนร่วม” สุรีย์พรสนับสนุนความคิดของเพื่อนพร้อมกับเสนอตัวเข้าช่วย “งั้นก็ตามใจ ผมเตือนคุณแล้วนะ...ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา คุณรับผิดชอบเองแล้วกัน” นิวัชพูดขึ้น ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องทั้งสามที่ตามเข้ามาให้ไปประจําที่ พิชชภรณ์มองหน้าทุกคนด้วยความสงสัยว่ากําลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ แต่คงไม่ใช่เรื่องดีนักหล่อนรู้สึกกลัวขึ้นมาจับใจ และดวงตายิงเบิกกว้าง ขึ้นเมื่อชายฉกรรจ์หน้าตาหน้ากลัวเดินเข้ามาหาพร้อมกับจับตัว หล่อนให้นอนแนบไปกับเตียง “ปล่อย...จะทําอะไรฉัน” พิชชภรณ์ถามขึ้นมาด้วยความหวาดกลัว
น้ำน่าน กัญวีร์ สิงหบวรเดช เด็กสาวเข้ามาเรียนมหาลัยปีหนึ่งกับเพื่อนสาวที่ชื่อ ปันปัน เนตรดาว แก้ววีรชัย ทั้งสองเป็นเด็กที่มาจากจังหวัดทางภาคเหนือ เธอทั้งสองเรียนมัธยมด้วยกันมา แต่พอเข้ามหาลัยปันปันเรียนคณะบัญชี ส่วนน้ำน่านเรียนนิเทศศาสตร์ ทั้งสองอยู่หอพักหญิงล้วนด้วยกัน เพื่อประหยัดค่าใช้จ่าย เธอทั้งสองต้องโหนรถเมล์ไปเรียนทุกเช้าและรอกลับหอพักพร้อมกัน ทั้งคู่เพิ่งมาสู่เมืองกรุงเป็นครั้งแรก และยังต้องปรับตัวรับอีกมากมาย ทั้งสองได้รู้จักกับ อันดา เพื่อนที่เรียนคณะเดียวกันกับน้ำน่าน เธอเป็นสาวเปรี้ยวแต่งตัวเก่ง มีแต่หนุ่ม ๆ มอง น้ำน่านที่คบกับอันดาจึงต้องทำตามแบบอย่างของเธอจนหญิงสาวมีรุ่นพี่มาจีบ อันดาชวนทั้งสองไปปาร์ตี้อยุ่บ่อยครั้ง และปาร์ดี้ครั้งหนึ่งที่บ้านของคนรู้จักทำให้น้ำน่านเสียตัวครั้งแรก ส่วนปันปันเธอได้แฟนเป็นรุ่นพี่ที่เขาชอบพนันบอล จนต้องเอาปันปันไปขายให้กับเจ้าพ่อโต๊ะบอล น้ำน่านประสบเหตุการเงินหนักเนื่องจากแม่เธอเลิกกับสามีคนใหม่ เงินไม่พอใช้จ่าย จนทำให้อันดาซึ่งเป็นไซด์ไลน์อยู่แล้วพาน้ำน่านไปทำงานนี้ด้วย เธอเจอทั้งยาเสพติด ทั้งขายตัว เมื่อชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้นน้ำน่านถึงขั้นมีรถขับ ปันปันมีคอนโดอยู่เป็นของตัวเอง แต่สิ่งที่เสียไปคือศักดิ์ศรี เพราะปันปันถูกเมียหลวงของเสี่ยตามราวี และนำน่านเสีียการเรียนจนติดF เลยทำให้เธอต้องเอาตัวเข้าและเกรด ทุกวันของทั้งสามจะจบลงที่การปาร์ตี้ ดืื่มเหล้า และยาเสพติด
“อีเมียน้อยชั่วจัญไร! ทำกับกูกับลูกได้!!” เธอเผลอ ตัวสบถออกมา “ใจเย็นครับคุณนาย” "โอม!!! จงกลับมา...กลับมา จงเป็นที่รักใคร่ จงเป็นเสน่ห์...เป็นเสน่ห์ นะโมพุทธายะ" “โอม!! จงเป็นเสน่ห์จงเป็นที่ลุ่มหลง ใครได้ผ่านได้เข้าทางนี้ เพี้ยง!!” แล้วก้มเป่าลมจนหญ้าอ่อนปากถ้ำกระจายฟู พร้อมใช้นิ้วสองนิ้วแบะปากถ้ำออกเป็นช่อง หญิงสาวแอ่นรับปลัดขิกก็จุ่มพรวดเข้าจนมิดโคน ดึงเข้าดึงออกอยู่สามครั้ง “โอ๊ย!..ซีดดด!!! จารย์เบาค่ะ” เสียงครางร้องบอกได้ยินอย่างชัดเจน “เอาละ หนูไปใส่เสื้อผ้าได้แล้ว คราวหน้าครั้งที่สาม หนูต้องทำพิธีใหญ่เป็นครั้งสุดท้าย ต้องมาค้างที่นี่สองคืน เตรียมตัวมาด้วยแล้วกัน”
ณดารินทร์ เธอกลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวเนื่องจากพี่สาวและพี่เขยเสียชีวิตจากอุบัติเหตุกะทันหัน ณดารินทร์ มีพี่สาวฝาแฝดชื่อ ณดารัตน์เธอเป็นเมียน้อยของพ่อเลี้ยงวันชัยซึ่งเป็นคุณลุงของชานนท์ เมื่อพินัยกรรมถูกเปิดออกหลังจากพ่อเลี้ยงวันชัยเสียชีวิต พี่สาวเธอไม่ได้รับสมบัติใด ๆ เลย และภรรยาหลวงที่เกลียดพี่สาวของณดารินทร์ได้ขับไล่ไสส่งเธอกับหลานตัวน้อยออกมา แต่เธอได้รับความช่วยเหลือจากชานนท์ ซึ่งเขาก็มีข้อต่อรองเช่นกัน
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.